τα άγια τοις κυσί

τα δικά μου Άγια, τα δικά σου Άγια. πότε κοινά και πότε μοναδικά.

η μοναξιά του να κρατάς το προσωπικό σου ,Ιερό. αυτό που κάποιοι ορίζουν ως «κινητήριο μοχλό για ζωή».

η χαρά όταν ενώνονται 2 ή 3 ψυχές.

η λύπη όταν σε περιχαρακώνει ο ξένος άλλος.

η δύναμη να συντηρήσεις τη φλόγα. διάσωση στη φουρτούνα του επιούσιου.

το παγερό χαμόγελο απορίας στο άνοιγμα μιας ψυχής.

Τραγουδάκι :)

Σβήνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα;

 

 

 

όταν ο καθένας ζεί μέσα στη γυάλα του μικρόκοσμόυ του.

όταν αδιαφορεί για το τί γίνεται καποια χιλιόμετρα μακρυά.

όταν ο ίδιος αυτός εκλέγει κυβερνήτες που δείχνουν  χαρακτηριστική απάθεια σε πρωτοφανή καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ξεκληρισμό ολόκληρων οικογενειών. όταν οι ίδιοι κυβερνήτες που αυτος (ο καθενας) εκλεγει συντάσσονται μαζικά στο μαντρί οικονομικών κέντρων (αγνοώντας το ρολο τους, δλδ την εξυπηρετηση των πολιτων τους) σε ανάλογες περιπτώσεις .

 

τότε να ειναι σιγουρος

 

τα συννεφα αυτα  της Γάζας, εχουν ηδη ξεκινήσει για το δικο του σπίτι. το δικό του μπαλκόνι. το δικό του μικρόκοσμο.

Η ενημέρωση που μας γίνεται από τα Ελληνικά ΜΜΕ είναι μοναδική.

Olympia.gr

Ότι και να λέμε η ενημέρωση που μας γίνεται από τα Ελληνικά ΜΜΕ είναι μοναδική.
Ολοκληρωμένη. Σφαιρική. Μαθαίνεις τα πάντα. Παραδείγματος χάριν χθές πρώτη
είδηση παντού ήταν οι ταραχές που έγιναν στην Τουρκία με τους διαδηλωτές και την
αστυνομία , λες και άλλαξε ο ρους της ιστορίας παγκόσμια.Τα δικά μας βεβαίως
προβλήματα ήρθαν σε δεύτερη μοίρα. Κι αναρωτιέμαι, πως ειναι δυνατόν να θεωρούν
τις αντλίες της πυροσβεστικής και την απαγόρευση συγκεντρώσεων στις πλατείες

Δείτε την αρχική δημοσίευση 84 επιπλέον λέξεις

Δε μας φταίει κανείς

 Περιστατικό ν1

 

Ψηφίζω σε ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό, που κατοικείται μόνιμα απο το πολυ 30 κατοίκους. Στις εκλογές όμως έρχονται πάνω απο 100 άτομα απο τα αστικά κέντρα επειδή θέλουν να «βοηθήσουν» το χωριό τους. Μία τακτική αρκετά συχνή ανα την Ελλάδα , να μην μεταφέρεις τα εκλογικά σου δικαιώματα στο τόπο κατοικίας σου (μεγάλες πόλεις). Για όλους αυτούς που βλέπουν το χωριό τους ανα 4 χρόνια, ο μόνο τρόπος να αξιολογήσεις τους τοπικούς άρχοντες, ειναι μια απλή περιήγηση στο χωριό , πριν πας να ρίξεις τη ψηφο σου.

Αυτή τη φορά προσωπικά αντίκρισα μια εικόνα εγκατάλειψης, προσωπικής εκμετάλλευσης πόρων, επιπόλαιας έκδηλης προσπάθειας «να τα μπαλώσουμε με εργοτάξια» πριν τις εκλογές, και θεώρησα δεδομένη την «τιμωρία» του «αμελή» προέδρου. με έκπληξη διάβασα την επόμενη μέρα , την ευρεία επανεκλογή του….

 

Περιστατικό ν2

Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω ένα άλλο χωριό κλήθηκε να ψηφίσει με μία «υπο κατασκευή» χωματερή λίγα μόλις μέτρα από τα όρια του, απο τον εκλεγμένο περιφερειάρχη. όλο αυτό το διάστημα διάβαζα παντού για τις δικαιολογημένες κινητοποιήσεις των κατοίκων οι οποίοι δεν ήθελαν τόνους σκουπιδιών έξω απο την πόρτα τους. Και πάλι με έκπληξη διάβασα την ευρεία επανεκλογή του στη συγκεκριμένη περιοχή.

 

χωρίς να με απασχολεί το πολιτικό υπόβαθρο μιας περιοχής βλέπω με απογοήτευση ότι η ελληνική περιφέρεια (απο τα 2 προσωπικά μου παραδείγματα) δεν έχει μάθει να «αξιολογεί» τους τοπικούς της άρχοντες. είμαστε δεμένοι ακόμα με πολιτικές αλυσίδες, αγνοώντας  ότι ο σωστός πρέπει δικαιώνεται και ο ανάξιος να τιμωρείται.

 

 

 

Πέτρος ο Πελοποννήσιος (1730-1778). ιστορία

καλησπέρα φίλοι και φίλες μου.  αυτή τη βδομάδα στις εκκλησιές θα ακουστούν όμορφα μουσικά κομμάτια , τα οποία με τη βοήθεια ικανών ψαλτών φαντάζουν πιο μελωδικά απο μουσικά κομμάτια ευρωπαικής μουσικής(προσωπική μου γνώμη). Τα περισσότερα από αυτά είναι καρπός έμπνευσης ενός μουσικού γίγαντα της Βυζαντινής Μουσικής , του Πέτρου του Πελοποννησίου , Λαμπαδαρίου(δλδ αριστερού ψάλτη) της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας (Πατριαρχείο). Ήταν  ικανός και έξυπνος  μουσικός , αποδεκτός και από τους Τούρκους μουσικούς, οι οποίοι τον θεωρούσαν μεγάλο  δάσκαλο.

 

ένα καταγεγραμμένο περιστατικό που αποδεικνύει την μουσική ευφυΐα αλλά κ εξυπνάδα του είναι το παρακάτω:

 

«Το 1770 πήγαν στην Κωνσταντινούπολη τρεις Οθωμανοί μουσικοί οι οποίοι θέλησαν να επιδείξουν στο Σουλτάνο Χαμίτ Α΄, το μουσούργημά τους. Κάτι τέτοιο έθιξε όμως τους αυλικούς μουσικούς και ζήτησαν τις οδηγίες του Πέτρου ώστε να τους εκθέσουν. Ο Πέτρος τους συμβούλεψε να τους καλέσουν σε δείπνο και όταν έρθουν σε ευθυμία να τραγουδήσουν, να ζητήσουν να τους παίξουν και το άσμα που έφεραν για το σουλτάνο. Οι Οθωμανοί Πέρσες μετά από παράκληση των Δερβίσηδων τραγούδησαν όντως το άσμα. Ο Πέτρος όμως υποκρύπτετο εκείνη τη βραδιά ακούγοντας το άσμα τους. Η ικανότητά του να συλλαμβάνει τους ήχους με μία μόνο ακοή αρκούσε ώστε να μάθει το άσμα τους. Το άσμα μάλιστα επαναλήφθηκε δύο τρεις φορές μετά από παράκληση των Δερβίσηδων, με αποτέλεσμα ο Πέτρος ακούγοντάς το να το συγγράψει. Την επομένη που θα παρουσίαζαν οι τρεις Οθωμανοί το άσμα τους στο Σουλτάνο, εισήλθε στο χώρο αυτό ο Πέτρος, ο οποίος χαιρετίστηκε εγκαρδίως από τους Δερβίσηδες που τον αποκαλούσαν διδάσκαλο. Αφού λοιπόν εψάλλη το άσμα υπό των Οθωμανών, ο Πέτρος παρατήρησε πως αυτό το άσμα είναι δικό του, αφού μαθητές του στην Αραβία είχαν διδάξει το τραγούδι στην περιοχή τους. Οι τρεις ξένοι τότε προκάλεσαν τον Πέτρο να επαναλάβει το άσμα. Ο ίδιος βγάζοντας μία πανδουρίδα (χαρτί που αναγράφετο μουσική) με το συγγραμμένο το άσμα, το έψαλλε με αποτέλεσμα να προκληθεί έντονη λογομαχία, σε σημείο κάποιος να προσπαθήσει να φονεύσει τον Πέτρο. Οι Δερβίσηδες τότε συνέλαβαν τους τρεις μουσικούς και εντός ολίγων ημερών τους εξόρισαν στην πατρίδα τους.»

 

http://el.orthodoxwiki.org/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82

το πρώτο βήμα

πόσο κοστίζει ένα όνειρο

αυτό το μοναδικά δικό σου

το σκέφτηκες, το οραματίστηκες

μα το πρώτο βήμα ακόμα δε το κάνεις.

γιατί άλλο μια σκέψη

άλλο μια πράξη

κάποια τραγούδια θα μιλάνε πάντα
διαχρονικά.

ακόμα και αν χαθεί ο δημιουργός, αυτά θα θυμίζουν πως κάποιος
κάποτε ήταν τόσο μπροστά.
ενας απο αυτούς και ο Παύλος

σαν τον Σέρλοκ

καλησπέρα αγαπητοί μου φίλοι, μετά από ένα διάστημα απουσίας λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων, επιστρέφω στο ζεστό (προσωπική άποψη) μου σπιτάκι. Αυτή τη περίοδο με αφορμή μια τηλεοπτική σειρά το Sherlock Holmes, έψαξα το γραπτά του Sir Arthur Conan Doyle.

Μου έκανε τρελή εντύπωση η εμμονή του με την λεπτομέρεια, κάθετί το οποίο στον «απλό» αναγνώστη δείχνει ασήμαντο άρα και πέραν κάθε προσοχής, αυτή τη λεπτομέρεια την εμφανίζει σαν κλειδί του μυστηρίου μέσα στις ιστορίες του. Κάνω αυτή τη στιγμή που γράφω προσωπική επισκόπηση και διακρίνω μεγάλο έλλειμμα στον τομέα αυτό.  Πολλές φορές τρέχουμε να προλάβουμε τουλάχιστον από συνήθεια και δεν δείχνουμε την πρέπουσα σημασία στα μικρά, σε όλα αυτά που φτιάχνουν τη κάθε στιγμή μας. σας τον συνιστώ ανεπιφύλακτα ιδίως στις καλοκαιρινές σας διακοπές, και εύχομαι καλό υπόλοιπο καλοκαιριού 🙂

παντογνωμία η αποτυχία μας

 

Σύμπτωμα πνευματικής στειρότητας είναι η παντογνωσία. Η άποψη πάνω σε κάθε ερώτημα, σπουδαίο ή μη. Για να το διαπιστώσει κάποιος, απλά ανοίγει μια τηλεόραση και βλέπει την παντογνωσία σε όλο της το μεγαλείο. Μέχρι πρότινος αυτή η πνευματική κατάσταση επεκτεινόταν και στην καθημερινή μας τριβή.  H επιμονή στις θέσεις , που δεν επέτρεπε τη συνάντηση των ψυχών μας σε μια κοινωνία αποδοχής του διαφορετικού, δημιούργησε κλίκες στις οποίες τα πρόσωπα «συνειδητοποιούσαν» τη συμφωνία τους.  Και εδώ πρέπει να διαχωρίσουμε την παντογνωμία από την άποψη του καθενός από εμάς  πάνω στο αντικείμενό του. Η διαφορά δεν είναι άλλη από την εμπειρία, την σπουδή, τις ατέλειωτες ώρες που αφιερώνονται για την διαμόρφωση κάποιας γνώμης. Και έν πάσει περιπτώσει, δεν γνωρίζω κάποιον «πνευματικό άνθρωπο» ο οποίος να μην αφήνει κάποιο περιθώριο λάθους στην άποψή του. Αντιθέτως το θεωρεί πνευματική τόλμη, δείγμα ολοκλήρωσης.

 

Ας προχωρήσουμε πιο συγκεκριμένα. Τα σημερινά δεδομένα στην Ελλάδα, έχουν ανατρέψει ή προσπαθούν(επίμονα σε κάποια …μυαλά) απόψεις ζωής,  καταναλωτικά πρότυπα, διαπροσωπικές σχέσεις. Η παντογνωσία μετατρέπεται σταδιακά σε φόβο για το αύριο(πολικά-κοινωνικα δεδομενα) , σε αναζήτηση λύσεων σε καθημερινά βιοποριστικά προβλήματα, στη μεταφορά κοινωνικών εκδηλώσεων μέσα στα σπίτια (οικονομικά δεδομένα).

 

Όλα τα παραπάνω δεν δείχνουν τπτ άλλο παρά την αποδοχή της αποτυχίας μας, σε μια πορεία μοναχική καθαρά εγωιστική και εγωκεντρική.

…. διαβάσαμε την ένδειξη της πυξίδας. Είμαστε λάθος. Δε μένει παρά να κοιταξουμε τη σωστή κατεύθυνση, έναν προορισμό που εξασφαλίζει την ελπίδα στο καλύτερο μέλλον. Ας κοιτάξουμε λοιπόν ο ένας τον άλλον.